Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Russische roulette is een uiterst riskante en zenuwslopende manier van duelleren met leven en dood als inzet. De revolver wordt geladen met een enkele patroon en vervolgens wordt de cilinder met een schokje gedraaid, waardoor het onduidelijk is in welke kamer de dodelijke kogel zich bevindt. Hierna wordt de revolver tegen het hoofd van de speler geplaatst en wordt de trekker overgehaald. Als er toevallig geen kogel in de geselecteerde kamer zit, klinkt er slechts een klik en is het de beurt aan de tegenstander om het zelfde te doen. Dit dodelijke spel kan uiteindelijk resulteren in de fatale beslissing van een van de duellisten, die de kogel door zijn hoofd zal krijgen. Het gevaar dat met Russische roulette gepaard gaat, maakt het een spel dat vaak wordt geassocieerd met zelfmoordpogingen en wordt gezien als een zeer extreme vorm van het nemen van risico's.

Wat betreft de juridische kant van Russische roulette, is er een opmerkelijk voordeel ten opzichte van andere vormen van duelleren. De verliezer, die zichzelf met de revolver dodelijk verwondt, kan ervoor zorgen dat de winnaar mogelijk niet juridisch verantwoordelijk wordt gehouden voor de fatale afloop, afhankelijk van de specifieke wetgeving die van toepassing is in het betreffende rechtsgebied. Dit maakt het tot een controversieel onderwerp in juridische kringen en laat ruimte voor veel ethische discussies.

De oorsprong van Russische roulette is omgeven door mysterie en verschillende verhalen. Vanwege de naam wordt meestal aangenomen dat het spel zijn oorsprong vindt in Rusland. Er zijn beweringen dat gevangenen in de negentiende eeuw gedwongen werden om dit levensgevaarlijke spel te spelen, terwijl de bewakers erom wedden wat de uitkomst zou zijn. Andere verhalen suggereren dat officieren in het Russische leger het spel gebruikten als een manier om indruk op elkaar te maken, waarbij ze mogelijk in staat waren om aan het gewicht van de revolver te voelen of de kogel zich in de bovenste of onderste kamer bevond. Dit gaf hen de illusie dat ze de kans om te schieten konden inschatten en dus een kans op overleven hadden.

De eerste geregistreerde vermelding van de term Russische roulette is afkomstig uit het verhaal Russian Roulette, geschreven door Georges Surdez en gepubliceerd in Collier's Illustrated Weekly op 30 januari 1937. Deze vermelding hielp om de naam en het concept van het spel wereldwijd bekend te maken, en sindsdien is het uitgegroeid tot een onderwerp van fascinatie in populaire cultuur.

Er zijn ook twee varianten van het spel van Russische roulette. Meestal wordt aangenomen dat het spel door twee spelers wordt gespeeld, waarbij één kogel in een drum met zes kamers wordt geladen. Na het draaien van de trommel is er een gelijke kans dat de kogel zich in een van de zes kamers bevindt, wat het element van spanning en gevaar verhoogt. Het idee van Russische roulette is in zekere zin een reflectie van de menselijke natuur en de drang naar risico, gevaar en de zoektocht naar spanning.

Russische roulette verschijnt in verschillende films en andere media. Bekende films zoals The Deer Hunter (1978), 13 (2010) en Tzameti (2006) hebben allemaal bijgedragen aan de populariteit en de onheilspellende allure van dit levensgevaarlijke spel. Ook in de muziek heeft het zijn sporen achtergelaten; het nummer Russian Roulette van de Barbadiaanse zangeres Rihanna heeft het concept verder genormaliseerd in de popcultuur.

In de zakelijke wereld wordt de term Russische roulette ook gebruikt om een bepaalde bepaling te beschrijven die situaties dekt waarin aandeelhouders binnen een vennootschap ervoor zorgen dat de besluitvorming verlamd raakt. Dit gebeurt wanneer een of meerdere aandeelhouders met bezit voldoende macht hebben om de besluitvorming te blokkeren, wat vaak voorkomt bij joint ventures. Bij gebruik van een Russische roulette-bepaling (bijvoorbeeld in statuten of joint venture-overeenkomsten) wordt een aandeelhouder verplicht zijn aandelen aan te bieden tegen een vooraf bepaalde prijs. Wanneer de andere aandeelhouder weigert, zal deze verplicht zijn de aandelen van de ander over te nemen tegen dezelfde prijs. Dit creëert een potentieel riskante situatie waarin de aandeelhouder met de hoogste bieding, als hij deze te hoog inschat, zelf gedwongen kan worden om de aandelen tegen die prijs over te nemen. Tegelijkertijd kan een te lage bieding leiden tot de mogelijkheid dat de andere aandeelhouder de aandelen tegen een voordelige prijs kan verwerven. Het doel van deze regeling is om te waarborgen dat er een eerlijke prijs voor de aandelen wordt vastgesteld, maar de impasse kan blijven bestaan als geen enkele aandeelhouder de bepaling inroept.